Waarom zijn de teamleden eigenlijk begonnen met formatievliegen?
Hier lees je hun antwoorden.
“Psychologische dwang. Ik zat met drie formatievliegers in het bestuur van de vliegclub, zij hebben mij erbij getrokken. Je zondagochtend opgeven als je een drukke werkweek hebt en een nachtbraker bent heeft best impact. Het kunnen formatievliegen is wel heel bijzonder. De vliegtuigbeheersing die je hebt geeft echt een kick.”
“Routine verveelt snel, maar formatievliegen verveelt nooit. Ik ben begonnen op uitnodiging van iemand die toen al in het formatieteam zat. En dat was eigenlijk heel erg leuk. Ik doe ook nog andere dingen met vliegen om het spannend te houden: aerobatics, multi-engine (ME), ik heb mijn instrument rating (IR) gehaald en ik doe aan performance based navigation (PBN).”
“Ik ben met (formatie)vliegen begonnen nadat ik gestopt was met deltavliegen. Ik wilde een nieuwe vlieghobby met uitdaging. Niet elke keer een rondje rond de kerk, dus!”
“Ik wilde graag verder groeien in het vliegen. Formatievliegen leek mij een mooie stap in het streven naar een vliegtuig compleet te kunnen beheersen. Ik zag met bewondering de toenmalige leden vliegen en dacht: ‘Dat wil ik ook kunnen!'”
“Ik ben echt in aanraking gekomen met formatievliegen tijdens de herdenking van Operation Market Garden in 1994 boven Arnhem; ik vloog mee met een formatie van 9 vliegtuigen in een Diamond Nine, spectaculair! Op de terugweg vroeg Dick Teeuwen of ik het ook eens wou proberen… Vanaf toen was ik om, dit wou ik ook!”
“Toen ik begon met vliegen kwamen we onderweg een ander vliegtuig van de club tegen met daarin één van de formatievliegers. Mijn instructeur (kon ook formatievliegen) zei ‘ga er maar naast hangen’. Natuurlijk met wat meer afstand dan de anderhalve meter die we nu vliegen, maar toch! Het ging me goed af, en ik was om!”
